ถนนสายเก่าของเพชรบูรณ์ หรือ ถนนสาย2275ของเพขรบูรณ์

บันทึกเส้นทางสาย 2275 ของเพชรบูรณ์

   ถนนเส้น2275 ของเพชรบูรณ์หรือจะเรียกว่าถนนสายเก่าหรือสายหลังของเพชรบูรณ์ตามที่ชาวบ้านเรียกก็ได้ จุดเริ่มต้นของการเดินทางด้วยของผมนั้นเกิดจากความรู้สึกของผมที่เต็มไปด้วยคำถามในชีวิตมากมายว่าผมต้องการอะไรในชีวิตและความอยากที่จะได้ออกไปที่ไหนสักแห่งดังนั้นผมจึงเริ่มเดินทางกับถนนเส้นแรกที่ผมเลือกเดินทางนั้นคือถนนสาย2275ของเพชรบูรณ์ด้วยจักรยานกับเส้นทางที่ใกล้บ้าน

หนึ่งในรูปถนนเส้นสาย2275

ผมเดินทางเพื่อบันทึกเรื่องราวของตัวเอง แต่พอผมได้เริ่มออกมาผมก็มีคำถามกับตัวเองอีกว่าถ้าผมจะบันทึกเรื่องราวของตัวอย่างไงดี ผมจะถ่ายทอดเรื่องราวอย่างไงผมจะถ่ายทอดความรู้สึกอย่างไง คำตอบที่ได้จากตัวเองและจากคนรอบข้างคือถ่ายทอดในแบบที่ตัวเองเป็นสิ 

รูปพระอาทิตย์ตกข้างทางของถนนเส้น2275

ในแบบที่ตัวเองเป็น "คำถามคือ" ตัวเองเป็นแบบไหน เพราะผมยังไม่เคยลองฟังเสียงของตัวเองเลยสักครั้ง ผมจึงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นแบบไหน ตั้งแต่เด็กผมจะถูกฝึกให้ฟังเสียงที่ไม่ใช้เสียงของตัวเอง เสียงจากคนรอบข้างมากมายที่คอยสอนให้ผมทำ ในบางครั้งเสียงเล่านี้ก็มีเหตุผลและเมื่อผมได้เติบโตขึ้น ได้ใช้ชีวิต และมีเสียงที่เล็กมากๆที่แอบซ่อนอยู่ในตัวผมได้ตะโกนออกมา บางคนได้ยินแต่บางคนไม่ได้ยิน เพราะเสียงที่ตะโกนออกมานั้นมันเบามากๆและถูกเสียงรอบข้างที่ดังกว่ากลบเสียงที่ตะโกนออกมานั้นไปจนสิ้น เพราะเราไม่เคยถูกสอนให้ฟังเสียงนั้น "เสียงที่เกิดจากตัวเรา" 

รูปถ่ายปอเทืองที่ชาวบ้านปลูกไว้เป็นปุ๋ยในช่วงฤดูร้อนของเส้นทาง2275

ในตอนนี้ผมพูดได้ไม่เต็มปากว่าผมได้ยินเสียงนั้นแล้วแต่เสียงที่ผมได้ยินนั้นมันเบามากๆ แทบจะฟังไม่ออกเลยว่าเสียงนั้นกำลังจะพูดอะไรออกมา กำลังจะบอกอะไรผม ผมได้แต่พยายามที่จะฟังผมจึงได้เริ่มที่จะตามเสียงนั้นไปถึงแม้มันอาจจะยังไม่รู้ว่าเสียงที่ออกมากำลังจะบอกอะไรกับผมก็ตามและนี้คือสิ่งที่ผมได้เลือก

เส้นทางของถนนหมายเลข2275

อีกอย่างที่ผมเลือกเดินทางถนนสาย2275 นั้นก็เพราะผมมีเวลาแค่สองวันต่ออาทิตย์และผมอยากรู้ว่าสองวันที่ผมมีนั้นผมจะมีแรงที่จะปั่นไปได้ไกลแค่ไหน 

ต้นไม้ริมทางในช่วงฤดูร้อนของถนน2275

และที่ถนนสายนี้ยังคงมีวิถีชีวิตของผู้คนบ้านนอกอยู่เยอะ และมีต้นไม้สองข้างทางอยู่ตลอดสองฝังเป็นช่วงๆ ทำให้ลดความร้อนจากแสงแดดตอนบ่ายๆได้ดีและลดโอกาสที่แดดจะได้เลียผิวได้อีก ซึ้งทั้งหมดผมไม่อาจบอกเล่าได้ไม่หมดเพราะผมออกมาโดยที่ไม่เตรียมตัว เลยยิบอะไรได้ก็เอามา

ปอเทืองและถั่วเขียวที่ชาวบ้านปลูกไว้ช่วงฤดูร้อนของถนน2275

และสำหรับใครหลายๆคนเขาก็อาจเลือกที่จะอยู่บ้านหรือทำอะไรหลายอย่างอยู่ที่ไหนสักแห่งเพราะความสุขของคนเรามันไม่เหมือนกัน สำหรับผมแล้วการที่ได้ออกไปที่ไหนสักแห่งมันทำให้ผมคิดอะไรได้เยอะแยะไปหมด ถึงแม้งสิ่งที่กำลังตามหานั้นมันอาจจะยังไม่เจอก็ตามเพราะผมพึ่งจะเริ่มนี้ครับ

ริมถนสสาย2275

ผมไม่รู้ว่าคนอื่นเขาใช้วันหยุดอย่างไงแต่สิ่งที่ผมรู้คือผมใช้เวลาที่ผมมีไปกับอะไร อนาคตเป็นสิ่งที่เราไม่รู้ปัจจุบันเป็นสิ่งที่เรารู้ดีที่สุด นี้คือเรื่องราวของผม ก่อนที่จะเริ่มออกเดินทาง(ผมทำไฟล์ข้อมูลหายผมจึงมีรูปประกอบได้เพี่ยงเท่านี้อย่างน้อยมันก็ยังอยู่ในความทรงจำของผม)